28/10/18

Nu ik mezelf train om me niet langer bezig te houden met het verleden noch de toekomst, functioneer ik in alle opzichten beter. Dit merk ik aan de kleinste dingen, zoals bijvoorbeeld de communicatie met anderen en mijn concentratie en motivatie als ik met iets belangrijks bezig ben. Alle handelingen die ik verricht, verricht ik nu met volledige aandacht. Er zitten geen irrelevante gedachten meer in de weg en ik voel me energieker. Dit heeft er ook toe geleid dat ik selectiever ben geworden in waar ik mijn energie in steek, of het nu gaat om mensen of om praktische zaken.
Laatst besloot ik mijn telefoon thuis te laten voor het avondeten. Eenmaal in het restaurant keek ik om me heen en zag ik dat vrijwel iedereen op zijn telefoon zat (ook in gezelschap), op een ouder echtpaar en een backpacker na. Er is mij eerder verteld over de consequenties van het veelvuldig kijken naar beeldschermen op de lange termijn, maar dat was voor mij nooit doorslaggevend genoeg om er iets aan te veranderen. Mijn waarneming in het restaurant daarentegen is voor mij een drijfveer geweest om mijn telefoongebruik te minderen. Daarbij komt kijken dat Anjali House een no phone policy gaat hanteren m.i.v. volgende week en ik wil de studenten natuurlijk het juiste voorbeeld geven. Als ik nu iets moois zie, maak ik een aantal foto’s/video’s en daarna leg ik mijn telefoon opzij. Er valt zoveel meer te beleven buiten mijn telefoon om.
De realisatie dat ik al compleet was, maakt dat ik mezelf en mijn omstandigheden heb geaccepteerd. Ik weet nu dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn geluk en ik houd externe factoren daarbij buiten beschouwing. Dit besef zorgt ervoor dat ik moeiteloos alleen kan zijn en daar voor het eerst oprecht van kan genieten.
Het betekent niet dat ik niemand meer om me heen wil, integendeel. Het leidt er juist toe dat ik meer binding zoek met anderen. Ik sta open voor iedereen en ik merk dat contact leggen soepeler verloopt, doordat ik minder nadenk over allerlei onbelangrijke dingen en als ik nadenk, doe ik dat nagenoeg zonder te oordelen. Ik geloof dat dit verschijnsel nauw aansluit bij de term ‘’peace of mind’’.
Het gevoel van innerlijke stilte ervoer ik normaal gesproken in situaties waarin ik bijvoorbeeld heel erg onder de indruk was van iets of in situaties waarin ik daartoe gedwongen werd, bijvoorbeeld als ik onder enorme druk stond. Ik leer nu hoe ik dit gevoel van bewustzijn blijvend kan maken.
Verder heb ik geleerd dat iemand die anderen negatief benadert, vaak worstelt met zichzelf. Er is namelijk geen motief om je negatief te uiten jegens anderen als je vrede hebt met jezelf. Vroeger wilde ik graag door iedereen gemogen worden, dus probeerde ik te allen tijde aardig te doen. Als iemand dan onaardig deed, zat ik daar enorm mee. De afgelopen jaren veranderde mijn houding hierin en ging ik mensen precies zo behandelen zoals ze mij behandelden. Dit loste vrij weinig op.
Een paar weken geleden werd ik geholpen door een serveerster die me geen blik waardig gunde. Meteen merkte ik dat ik neigde om vervelend terug te doen. Ik begon na te denken over hoe ik dit anders kon aanpakken. Uiteindelijk besloot ik haar bij het afrekenen een fooi te geven. Zo kreeg ik het voor elkaar om een lach op haar gezicht te toveren en oogcontact te krijgen. Het komt erop neer dat ik de negatieve energie van anderen geen effect meer laat hebben op die van mij. In plaats daarvan schenk ik ze indien mogelijk een stukje van mijn positiviteit en dan loop ik erbij weg.